Elisabeth Gruyters (1789-1864) In 1789 kwam Maria Elisabeth Gruyters ter wereld in het dorpje Leut bij de Maas, een plaats die nu tot België behoort. Elisabeth groeide op in een groot katholiek gezin en zij maakte van dichtbij mee, hoe de katholieken in de Franse tijd met scherpe antikatholieke maatregelen werden geconfronteerd. Rond 1820 vertrok zij naar Maastricht, waar enkele jaren als huishoudster bij gegoede families de kost verdiende. Gruyters voelde de roeping om een religieus leven te leiden, maar vond geen aansluiting bij een bestaande congregatie. Samen met de Deken van de St. Servaaskerk, Paulus Antonius Van Baer besloot zij dan ook om een nieuwe congregatie op te richten. In 1837 betrokken Gruyters en Elisabeth Paulissen, die dienstbode was geweest bij de kerkmeester van de St. Servaas, een door Van Baer gehuurd huis in de Lenculenstraat. Zo ontstond de congregatie der liefdezusters van de H. Carolus Borromeus, een actieve congregatie, die zich uit liefde voor God aan de zorg voor zieken, behoeftigen en onderwijs aan kleine kinderen wilde wijden. De zusters namen onder andere de zorg van de verpleging in het gasthuis Calvariënberg op zich. In Calvariënberg wisten de zusters na verloop van tijd hun intrek te nemen om de zieken naar lichaam en geest te verzorgen.
Liefdezusters jaren 1920, AZM archief
Lees verder: Eijt, J., Religieuze vrouwen: bruid, moeder, zuster. Geschiedenis van twee Nederlandse zustercongregaties, 1820-1940. Hilversum, 1995.
Maastricht UMC+
